
Osoby, pracujące w kilku krajach europejskich i tym samym wpłacające odpowiednie składki do ich systemów emerytalnych, mogą się w przyszłości ubiegać o należną im emeryturę od każdego z tych krajów. Warto bowiem wiedzieć, że prawo do świadczenia emerytalnego dla takich osób zapewniają przepisy o koordynacji systemów ubezpieczenia społecznego w Europie. Zarówno unijne przepisy, jak i dwustronne umowy pomiędzy naszym krajem a innymi państwami dają możliwość osobom, które pracowały w kilku krajach, zyskać emeryturę w każdym z nich. Tylko w ubiegłym roku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wpłynęło ponad 100 tys. wniosków o przyznanie świadczeń emerytalno-rentowych, które podlegają koordynacji zgodnie z tymi przepisami. Współpraca tych systemów gwarantuje Polakom to, iż bez względu na to, gdzie mieszkają po zakończeniu pracy, będą korzystać ze świadczeń oraz mieć taką samą ochronę społeczną, jaką mają obywatele państwa, w którym będą mieszkali na emeryturze. W związku z tym trzeba wiedzieć, że jeśli obywatel któregoś z państw należących do Unii Europejskiej pracował w kilku innych państwach, to na jego emeryturę składają się części, które wypracował w tych poszczególnych krajach. Takie prawo było konieczne, ponieważ każde z państw Unii ma zupełnie inny system ubezpieczeń społecznych. Bez istnienia takich przepisów osoba, która była zatrudniona w czasie zawodowej kariery w kilku krajach nie miałaby prawa do otrzymywania świadczeń emerytalno-rentowych, ponieważ miałaby zbyt krótki okres ubezpieczania się w poszczególnych krajach. Dzięki takiemu prawu obowiązującemu na terenie Unii Europejskiej liczy się przede wszystkim liczba przepracowanych lat. Z kolei świadczenia z każdego państwa oblicza się wedle zasady proporcjonalności. Nie dyskryminuje się zatem osób pracujących poza krajem, m.in. pod względem ubezpieczeń społecznych. Warto także mieć świadomość, że Polska podpisała ponadto dwustronne umowy dotyczące koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego z wieloma państwami spoza Unii Europejskiej.
ZOSTAW ODPOWIEDŹ